തിരുത്തപെടണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കാത്തത്
തെറ്റിദ്ധരിച്ചതിലുള്ള സങ്കടം കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച്
കാഴ്ചപ്പാടുകളിലെ വൈകല്യം മാറന്‍ കാലത്തിന്റെ
കാത്തിരുപ്പുകൂടിയെ തീരുവെന്നറിയുന്നതു കൊണ്ടാണ് !
അതിലുമപ്പുറം ഞാനെന്ന ചിന്തയെ
സാക്ഷ്യപെടുത്താന്‍ പോന്ന വൈഭവം
നിന്നിലെന്നല്ല ..എന്നില്‍ പോലും കാണാത്തത് കൊണ്ടാണ് !
എനിക്ക് ഞാന്‍ ശരിയാകുന്നിടത്തോളം
എന്നിലെ വിശ്വാസം നഷ്ടമാകാത്തോളം കാലം
ഞാന്‍ തെറ്റ് തന്നെയായാലും തിരുത്താന്‍
എനിക്ക് ആഗ്രഹമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് !
അവസരവാദത്തിന്റെ ന്യായികരണങ്ങള്‍
സത്യമെന്നുവിശ്വസിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമുള്ളവരെ വല്ലതും ബോദ്ധ്യപെടുത്തേണ്ടതുണ്ടോ !
സ്നേഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രിയത്തില്‍
അനുഭവങ്ങള്‍ക്കെന്തു പ്രസക്തിയാണുള്ളത് ?
തനിക്കു കഴിയുമായിരുന്നിട്ടും കടമയായിരുന്നിട്ടും,
തന്നെയേറെ ബഹുമാനിച്ചിട്ടും
അത് ചെയ്യാതിരിക്കുന്നതിലുള്ള
സ്വാര്‍ഥതയുടെ പേരെന്തായാലും സ്നേഹമാവില്ല !
പിന്നെയെന്ത് ?....ആര്‍ക്കാണിഷ്ടാ .....അതന്വേഷിക്കാന്‍ താല്പര്യമുള്ളത് ?!
ഞാന്‍ എന്നിലേക്കും ...നീ നിന്നിലേക്കും
സ്വയം ഒതുങ്ങി കൊള്ളുക..
നമ്മുടെ ശരി തെറ്റുകള്‍ ഒന്നാകുന്നത്
വ്യമോഹമെന്നറിയുന്നതു വരെ ....
തെറ്റിധാരണകള്‍ക്കു മുണ്ടൊരു സത്യം ..
സ്വപ്നങ്ങളിലെ പൊള്ളത്തരങ്ങള്‍ പോലെ
അവ ജീവിതത്തെ നയിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു ..!!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ